Lieve Fanny,

Via een korte stop bij een enorme slippershop weer op weg naar Deodoro, voor rugby. Deze venue is toch wel het minste, het is gewoon ver weg en als je bent aangekomen nog een heel eind lopen. Ook de ingang is niet handig, er staat een lange rij voor de security check. Bij het Olympic Park is dit echt beter geregeld. Je merkt wel de Brazilianen iedere dag beter worden in crowdmanagement, ze passen steeds dingen aan. Het is ook allemaal niet erg, maar aangezien ik best wel last van mijn rug heb is iedere stap minder meegenomen natuurlijk. 

De trein naar Deodoro was niet veel sneller dan de bus, wel wat comfortabeler. Onderweg een glimp opgevangen van het beroemde Maracañastadion en de heuvels met favelas. In de trein heb je een beetje het idee of je op een markt zit. Het is een komen en gaan van verkopers met allerlei spullen, van eten en drinken tot batterijen en zelfs panterprinttasjes. Die een jongen naast me nog koopt ook, vast voor zijn vriendin.

Sorry, mate

Bij het rugby is het gezellig druk, vooral met Australiërs. De zon schijnt, dus ik heb maar even een olympisch petje aangeschaft. Rugby sevens bij de mannen is inderdaad echt spectaculair. Paar maanden geleden sprak ik een voormalig rugby-international die zei dat ik ook echt naar de mannen moest gaan. Door zijn enthousiasme toch nog een kaartje gekocht en daar zeker geen spijt van. Het gaat allemaal nog net wat harder, de sfeer op de tribune is geweldig en het bier vloeit rijkelijk. Wanneer er iemand langs wil op de tribune hoor je dan ook veel ‘sorry, mate’. En dan wint Japan ook nog verrassend van Nieuw-Zeeland tot grote vreugde van de Aussies. Bijna alle wedstrijden vandaag zijn spannend tot het laatste moment. Argentinië lijkt te winnen van USA, maar de Amerikanen komen terug. Toch winnen de Argentijnen nog in de slotseconde. Dat maakt de sport ook extra spannend en aantrekkelijk.

Het valt me trouwens op dat heel veel jonge Brazilianen een beugel hebben. Niet kinderen, maar zo tussen de 20-30 jaar. Luba was gisteren naar de tandarts. Van het geld dat ze met Airbnb verdient laat ze haar gebit restaureren. Daar draag ik natuurlijk graag aan bij. Boven ziet het er al mooi uit nu, maar ze had wel kiespijn vannacht. Echt zielig. Ik zou haar wodka aan willen raden, maar communiceren gaat soms toch best wel lastig en misschien levert het enorme misverstanden op, haha.  

Plastic tasjes zijn hier nog gewoon gratis, grappig dat dit al weer bijna wennen is. Ze geven alleen enorm af. Gisteren had ik het tasje van de olympische shop tussen mijn benen geklemd en toen leek het wel of mijn benen getatoeëerd waren. Vandaag weer hetzelfde bij de slipperwinkel maar dan op mn witte t-shirt dus uitkijken in het vervolg 😉

Un mondo novo

Weer op het Olympic Park even tijd genomen om een beetje te chillen en mijn rug even wat rust te geven. Er is een soort mini rotstuin aangelegd, met van die brede betonnen randen waar je op kunt zitten of liggen. De beplanting ziet er goed uit, dus er zijn ook zeker dingen op tijd af. De hele uitstraling van het park is best groen, in die zin maken ze hun slogan ‘un mondo novo’ wel waar. 

Op naar de turnfinale met de Nederlandse dames! Nog even over Yuri van Gelder, wat ontzettend triest voor die jongen dat het zo moet aflopen. En nee, ik ben geen bier met hem gaan drinken zoals sommige mensen vroegen. 

Voor de finale begint is er eerst een soort mini-openingsceremonie met een groep turners die een show opvoert met lichteffecten en geprojecteerde beelden. Alle teams komen op en worden voorgesteld, met Nederland er dus bij. Er wordt op vier toestellen tegelijk geturnd dus soms weet je niet waar je moet kijken, maar er is ook heel veel te zien. Dat de Amerikanen er met kop en schouders bovenuit steken is meteen duidelijk. Spectaculair om te zien wat de turnsters allemaal kunnen en onder deze druk. Eén fout is dodelijk. 

Nadia Comaneci, de Roemeense die als eerste een perfecte 10 scoorde is er ook. Turnen is wereldwijd echt een hele grote sport als je hier zo rondloopt. Al was het alleen al door de vele vlaggen die in de zaal hangen. Goud gaat dus naar USA met superster Simone Biles, misschien wel de nieuwe Comaneci. Nederland eindigt als zevende, een mooie prestatie. Het turnpubliek is duidelijk wel een beetje anders dan het publiek bij andere sporten tot nu toe. Het lijken mij vooral kenners: ze turnen zelf of hebben dat gedaan, ze leven enthousiast mee maar de wave komt niet echt van de grond. Ik vond het mooi dit eens mee te maken en ook nog een Nederlandse soulmate ontmoet die hier zelfs twee weken is voor de Spelen.

Huldiging

Met de bus en metro weer terug richting Heineken House en op een terrasje eindelijk normaal en lekker gegeten. Daarna naar het HHH voor de huldiging van Anicka van Emden, de judoka die vandaag brons won. Mooie beloning voor haar! Leuk feestje, maar mijn publiek gaat het toch niet helemaal worden hier. Terwijl Humberto Tan de coach van Van Emden interviewt, keuvelt een deel van de mensen lekker door. Ook na herhaaldelijke vraag om stilte. Het kakgehalte is toch vrij hoog en het is allemaal erg commercieel, maar er zijn vanavond ook opvallend veel buitenlandse bezoekers. En de Braziliaanse sambaband is leuk.

Toch was het weer een mooie sportdag, afgesloten met het typen van dit bericht aan de rand van het zwembad bij een groot scherm. Het kan slechter, zoals ze in Drenthe zeggen..

Je Annie

Lieve Fanny,

Een nieuwe dag in Rio! Wel nog steeds bewolkt, volgens Luba komt dat door de wind. De val van Annemiek van Vleuten is blijkbaar de wereld over gegaan, want ze had het gezien op de Braziliaanse tv en gebeden voor een goede afloop. Zo lief! Toen ik vertelde dat het relatief goed net haar gaat, was ze heel erg opgelucht. De beelden heb ik nog steeds niet gezien, dat gaat hier niet goed vanwege de rechten. Best wel irritant, maar in dit geval niet zo erg..

Eerst even langs het strand gelopen van Ipanema en nu weer op weg naar Barra waar de zon een beetje doorkomt. De sfeer onderweg is goed, er wordt gauw een praatje gemaakt met supporters uit andere landen of vrijwilligers. Degenen die engels spreken hebben een kaart met ‘I speak english’ om hun nek en voor de rest maakt iedereen er het beste van. Ondanks de drukte gaat het allemaal heel gemoedelijk, weinig geduw en de bussen rijden af en aan zodat als je een zitplaats wilt er gewoon eentje over kunt slaan. Tuurlijk is het druk, maar je moet gewoon een beetje geduld hebben. De Brazilianen zijn gewoon niet van het haasten, ook niet tijdens het lopen. Ze lopen rustig met zijn vieren op een rij in een smalle metrogang waar het hartstikke druk is. Je daarover opwinden heeft geen zin, en het is tenslotte vakantie.

Fanshop

Op het Olympic Parc ga ik eerst naar de Olympic Store, gisteren op Copacabana stond er een dikke rij voor de ingang, hier kun je zo doorlopen. Binnen valt het ook mee met de drukte, maar de winkel heeft dan ook het formaat van wat vroeger een regionale V&D was. Ik koop wat t-shirts en cadeautjes, en hoewel de prijzen een stuk lager liggen dan in Londen moet mijn creditcard toch even afkoelen, haha. Daarna naar tennis, het wordt een overzichtelijke dag, want het judostadion is aan de overkant. Bij tennis krijg je een bandje waarmee je in en uit kunt lopen, dus misschien kan ik na het judo nog een stukje zien van Djokovic.

Campingsmoking

Tennisbaan 1 is een tijdelijk stadion en niet zo mooi als het centrecourt. Maar het is wel gezellig vol en ik zit bovenop de baan dus het zicht is perfect. Het is geen Wimbledon zoals vier jaar geleden, maar ook niet verkeerd. De beveiligers van de olympische venues dragen trouwens zwarte trainingspakken. Naast dat ze me nogal warm lijken, ziet het er ook nogal ’80’s/’90’s uit. De ontwerper heeft het geheel met een combinatie van de Braziliaanse vlag en legerprint geprobeerd wat op te leuken, maar hierdoor lijkt het meer op een tackey campingsmoking. De ballenjongens en meisjes zijn hier volwassen mensen, met duidelijk niet zoveel ervaring en nog minder balgevoel. Er is af en toe wat aansturing nodig van de umpire en zo komt het toch weer goed.

Naar tennis kijken is altijd best wel ontspannend en er lopen hier niet de hele tijd mensen op en neer tijdens de wedstrijd, wat in andere stadions nog weleens irritant is. Zoals bij tennis gebruikelijk is, mag je hier alleen om de twee games je plek verlaten.

De eerste wedstrijd tussen de dames Keys en Mladenovic is meteen een thriller: de Amerikaanse wint in drie sets, waarvan er twee in een tiebreak worden beslist. Na een stukje kijken van de wedstrijd van Samantha Stosur tegen een Japanse is het tijd om naar de judohal te gaan. 

Het eten en drinken op het Olympic Park is helaas niet echt om over naar huis te schrijven. Omdat de organisatie vastzit aan de officiële sponsoren is het vooral Coca Cola en fast foodachtige troep die je kunt krijgen. Wat leuk is, is dat het bier in grote stevige plastic bekers met alle sporten erop gedrukt wordt geschonken die je kunt sparen. Regels voor verantwoord alcoholgebruik kennen ze hier blijkbaar niet, maar vraag me ook af of er veel alcohol inzit. Betalen kan alleen cash of met Visa, ook weer een sponsor. Je moet eerst bij een balie een bonnetje kopen, waarbij de betaalautomaat wordt bediend door een stuk of drie hele langzame en onverstaanbare maar wel hele aardige Brazilianen. Daarna kun je bij een andere balie je bestelling ophalen, als ze nog hebben wat je wilde. 

Gelukkig doen ze over het algemeen niet moeilijk over zelf meebracht eten en drinken, zolang het maar niet in een fles zit. Bij het Holland Heineken Huis moest ik van de week wel een verpakt koekje inleveren wat nog in mijn tas zat, beetje kinderachtig. 

Sokken

Judo is in een vrij grote hal, de bordjes voor de plaatsaanduiding zijn weer alles behalve duidelijk maar er is plek genoeg. Wel jammer is dat de Nederlanders er al uit liggen. Bij de vrouwen wint een Braziliaanse, wat de zaal natuurlijk bijna tot explosie brengt. Deze Rafaela Silva is opgegroeid in een favela van Rio, wat de medaille extra speciaal maakt. Ik vind judo een leuke sport om naar te kijken maar het is altijd even inkomen hoe het ook alweer werkt. Gelukkig zit er een Amerikaan naast me die er wel verstand van heeft. De scheidsrechter bij het judo loopt altijd op sokken. Logisch natuurlijk op die mat maar onder zo’n pak ziet het er altijd toch een beetje gek uit.

Na judo weer terug naar tennis: Gael Monfils tegen een Braziliaan. Het eten is inmiddels uitverkocht hier, op een paar kleffe Braziliaanse soort saucijzenbroodjes met ham na. Eigenlijk vind ik tennis niet echt een olympische sport, omdat olympisch goud winnen niet het hoogst haalbare is voor een tennisser maar het is wel een leuke manier om bekende tennissers te zien spelen. Novak Djokovic staat ook nog op het programma met een dubbel. Vraag is alleen of ik dat haal, want onverwacht nog een kaartje gescoord voor handbal met de Nederlandse dames! 

Er is eerst nog een dubbel tussen Brazilië en Italië die lang duurt. Vind het toch altijd gek dat ze met een bal voor hun mond overleggen, zou de tegenstander dat echt proberen af te luisteren met liplezen of zijn ze met hun eigen spel bezig?

Het is inmiddels wel weer bewolkt en best wel fris met wat spatjes regen. Het lijkt Nederland wel hier, wat een luxe problemen allemaal..

Handbal is in de Futura Arena, echt een mooie hal. Geen tijdelijke tribunes maar kleurige stoeltjes, veelal oranje en ook veel oranje wat erop zit. Nederland begint goed tegen Argentinië en schiet alles raak in de openingsfase: 7-0. Inclusief een goal van keepster Tess Wester die de bal het hele veld overgooit in het lege doel omdat de Argentijnse keepster te laat terug is. Handbal is echt leuk om te kijken, het gaat snel en Nederland zweeft bij vlagen. Argentinië komt nog wel terug maar uiteindelijk winnen ‘we’ toch vrij gemakkelijk. Onze dames maken nog een ereronde door de hal, waar de sfeer er onder het publiek goed inzat maar de Brazilianen en Argentijnen echt geen vrienden blijken te zijn. 

Mooie afsluiter van weer een mooie sportdag! Morgen rugby mannen en de turnfinale met de Nederlandse dames. 

Boa noite! 

Je Annie

Lieve Fanny, 

Nog een beetje gaar van de lange dag van gisteren dus wat later opgestaan. Gezellig een kop koffie gedronken met ‘hospita’ Luba en weer op weg naar Deodoro, het verste park. Het is duidelijk zondag, want er zijn veel mensen op straat. Op het plein bij het metrostation in Ipanema is een grote markt. Veel souvenirs maar ook lokale dingen. 

In de metro is het erg druk, ook veel Brazilianen met kaartjes vandaag. Je mag er alleen in als je naar de Olympische Spelen gaat, Luba mag pas in september na de Paralympics voor het eerst en dat is natuurlijk best wel een beetje raar. Ze is erg benieuwd en wordt enthousiast als ik zeg dat het mooi geworden is. Maar door dit soort dingen begrijp je wel beter dat niet iedere Braziliaan enthousiast is over de Spelen.

In de metro wordt ik aangesproken door een Braziliaanse man: ‘Hollanda?’. Ze hebben kaarten over voor een wedstrijd van Nederland in het damesvolleybal. Helaas heb ik om dezelfde tijd een kaart voor judo met finales dus houd ik het toch daar maar bij. Deodoro is toch echt best ver weg, gelukkig rijdt het na het Olympic Parc wel lekker door en is het niet zo druk in de bus. Daar aangekomen is het ook nog een flinke wandeling.

7

Rugby is voor het eerst sinds 1924 weer een olympische sport en de dames maken in Rio hun debuut. Er wordt gespeeld volgens de Sevensregels: een wedstrijd duurt twee keer zeven minuten en beide teams hebben zeven spelers. Daardoor gaat het snel en is het leuk om te kijken. Ik val erin bij een wedstrijd van de Braziliaanse vrouwen tegen Japan. Brazilië wint met twee tries in de slotfase en het publiek wordt gek. 

Het is echt een leuke sport om te zien, het publiek is enthousiast wat wordt aangewakkerd door keiharde muziek. De rugbysters zijn sterk, snel en atletisch maar ook wendbaarheid is belangrijk. Een mooie combinatie, in mijn volgende leven wil ik ook op rugby. Wat is voetbal toch bekrompen geworden als je dit ziet, het gaat veel sneller en de speeltijd wordt volledig gebruikt. Er gaat niemand aanstellerig op de grond liggen, maar er wordt keihard getackeld om de tegenstander tegen te houden. De scheidsrechter hoeft niet veel te fluiten, dus je kijkt echt naar sport. Dat de verschillen op de Olympische Spelen soms ook nog vrij groot zijn, bewijst de verpletterende overwinning van Fiji op Venezuela. 

Het schijnt bij rugby sevens gebruikelijk te zijn om verkleed te komen. Zo is er een groep Teenage Mutant Hero Turtles uit Australië. Ik maak een foto voor een groep Amerikaanse jongens in USA-broeken, waarvan de zus van een meedoet. Helaas is de foto van mij met hen onscherp geworden. Ze hadden ook al wel wat bier op maar zagen er ook feestelijk uit in hun clownsbroeken en met hun nep medailles. Er zijn erg veel Amerikanen in Rio trouwens, soms erg luidruchtig of ze gebruiken minstens drie keer het woord ‘like’ in een zin maar deze boys waren top.

Als laatste krijgen we een topper te zien tussen Australië en Amerika. De Ozzies zijn beter en komen voor, maar USA scoort ineens twee tries door een speelster die wel heel snel is. In de laatste minuut komt Australië toch nog gelijk door een try en het benutten van de conversie. Woensdag ga ik nog naar mannenrugby dat schijnt echt spectaculair te zijn, maar dit is zeker ook een aanrader om te kijken! 

Geweigerd

De beveilinging is vandaag heel wisselend, bij Deodoro mocht je gewoon met rugtas om doorlopen bij een piepend poortje. Maar bij het beachvolleybal mag ik ineens niet naar binnen. Vier beveiligers kijken naar mijn tas maar spreken geen woord engels dus ik begrijp er niets van. Best wel frustrerend en uiteindelijk komt een lieve engelssprekende Braziliaan to the rescue. Het probleem blijkt dat ze mijn camera ‘professional’ vinden. Dat ik hier alle stadions al mee binnen ben geweest en gisteren zelfs gewoon hier, helpt niks.

De Braziliaan haalt er uiteindelijk een soldate bij die het wel goed vindt en uiteindelijk mag ik toch naar binnen. Mijn foto’s zijn natuurlijk stiekem ook best een beetje professioneel, maar die hebben ze niet eens gezien 😉 Vervelend was het toch wel, beetje gespannen sfeer en je voelt je onbeholpen omdat je de taal niet spreekt. Gelukkig nog wel een glimlach uitgewisseld met de man achter de scanner, hij doet tenslotte ook maar zijn best.

Uiteindelijk toch naar binnen, in een heel andere sfeer dan gisteren: het is namelijk bewolkt en zelfs wat regen aan de Copa Cabana. Helaas net de Nederlandse dames gemist. Via sms krijgen we door dat Anna van der Breggen goud heeft gewonnen! Vanuit de metro zag ik het peloton voorbij komen maar verder de wedstrijd niet gezien helaas. Hopelijk vanavond een huldiging! Wel lastig dat er nergens wifi is hier, daarom weet je niet altijd wie er spelen en wat er verder gebeurt. 

De tweede wedstrijd beachvolleybal speelt Brazilië. Daarvoor verslaat Olympisch kampioen USA met gemak een duo uit Tunesië die als underdog wel de steun van het publiek krijgen. De wedstrijd van Brazilië tegen Cuba was weer een feestje, al blijft het boe-geroep voor de tegenstanders apart. Ook bij beachvolleybal is er een videoscheidsrechter en ook die krijgt de hoon over zich heen, ookal is de bal van Brazilië duidelijk uit op het scherm. Misschien heeft het toch een iets andere betekenis hier, sport is ook emotie natuurlijk. De speaker probeert er wat aan te doen, maar dat helpt net als bij voetbal niets.

Vanavond toch geen huldiging want de dames rijden woensdag nog de tijdrit, dus dan wel feest sowieso! Hoewel dan pas, vanavond was er een optreden van Typhoon in het Holland Heineken Huis, wat een energie! En de turndames hebben de finale gehaald, en laat ik daar nou kaarten voor hebben 🙂

Weltrusten, of goedemorgen!

Je Annie

Lieve Fanny, 

De Spelen zijn begonnen! Vroeg vertrokken naar het metrostation, waar een heel vriendelijke vrijwilligster me de weg wijst en overlaadt met folders en plattegrondjes. Alleen de kaartautomaat is kapot dus ik moet lopen naar het volgende station. Nou ja, welkom in Brazilië! Waar tot nu toe alles goed gaat, maar je ziet hier en daar wel dat dingen niet af zijn of houtje touwtje zijn opgelost. Je moet gewoon geen haast hebben en de vriendelijkheid van de vele vrijwilligers maakt veel, zo niet alles goed! En op andere plekken zijn juist weer verrassend leuke dingen, in de nieuwe metrostations die er sowieso top uitzien, zijn bijvoorbeeld de verspringbak en een 50 meterzwembad op ware grootte op de grond geplakt waar je overheen loopt.

Na de metro vol met fans in kleuren van alle landen op de wereld moet ik overstappen op de speciale buslijn. Je voelt meteen dat je op de Spelen bent. De bussen rijden achter elkaar aan over een speciale baan, het is proppen maar verder gaat het prima. We rijden langs het Olympic Parc en zien de stadions, met om de vijftig meter zwaar bewapende militairen. Dat was in Londen niet anders en het ziet er verder allemaal goed uit. In Deodoro is het nog een stuk lopen naar het hockeystadion, door een soort fanpark waar je zelf ook sporten kunt proberen. 

Kaaskop

In het hockeystadion is het nog rustig, maar uiteindelijk loopt de tribune aan de lange zijde best vol met Nederlanders en ook flink wat Argentijnen. De spelregels worden uitgelegd door de speaker en de Brazilianen zingen vooral gezellig mee met ons. Er worden twee tot supportershoed omgebouwde plastic kazen in beslag genomen, die de eigenaars later met de merknaam afgetaped terugkrijgen. Ook dat zijn de Olympische Spelen.

Nederland en Argentinië beginnen een beetje afwachtend en Oranje komt op voorsprong door een strafcorner. Het wordt 1-1 en daarna loopt Nederland uit tot 3-1. Overwinning in de tas zou je zeggen, maar ze geven de voorsprong weg en het eindigt onnodig in 3-3. 

Copacabana

Weer met de bus en metro terug en in het Holland House kaarten gescoord voor de zwemfinale van vanavond, supergaaf! Maar eerst naar beachvolleybal op Copacabana, wat een leven.. De bakermat van de sport! Ik val gelijk met mijn neus in de boter want er spelen twee Braziliaanse dames. Het publiek gaat helemaal los, geweldig om te zien. Het boegeroep voor de goed spelende Tsjechische dames is wat minder gezellig. Brazilië wint in drie sets en het is feest op de tribune, met het kalmerende geruis van de zee op de achtergrond.

Daarna spelen de Nederlanders Alexander Brouwer en Robert Meeuwsen. Koning Willem-Alexander is er ook dus we kijken koninklijk beachvolleybal. De Nederlanders winnen vrij eenvoudig van twee Russen. Het blijft een leuke sport om naar te kijken, ieder punt is spannend. 

Oranje

Je ziet overal best veel oranje, hoewel er maar drieduizend Nederlanders schijnen te zijn komen we elkaar blijkbaar vaak tegen. Of het zijn de olympische schoonmakers, die hebben ook oranje pakjes. De Brazilianen lijken wel wat met ons te hebben. Ook bij het beachvolleybal zingen ze vrolijk met ons mee en op straat krijg je regelmatig ‘Hollanda’ of ‘Ruud Gullit’ naar je hoofd. Van voetbal zijn ze hier echt helemaal gek, op straat en ook in de olympische stadions lopen de meeste Brazilianen in voetbalkleding. Van club of nationale team.

Nederland plaatst zich gelukkig vrij eenvoudig voor de finale van de 4×100 meter vrije slag. De afgelopen twee Spelen was dit onderdeel goed voor goud en zilver. Een zwemfinale mét Nederlandse medaillekansen is natuurlijk wel de kers op de taart en bucketlistwaardig materiaal.

Vooraf hoop je bij een estafette vooral dat er geen foute wissel komt en dat alle zwemsters het maximale uit zichzelf halen. Wat dat dan waard is, blijkt als de vierde van het kwartet aantikt. En wij hebben natuurlijk Ranomi als slotstuk! Maar de Australiërs zijn dit keer de grote favoriet.

Wereldsport

Het is heel gaaf om een keer olympisch zwemmen te zien. Alleen al aan het enorme leger aan fotografen zie je hoe groot de sport is. Het stadion is mooi en we zitten een soort van op de Bunnikside ervan. Namelijk aan de kant waar wordt gestart en aangetikt, dus achter ‘het doel’.

Vooral de Australiërs zijn succesvol, samen met Japan en de Hongaarse Katinka Hosszu die een dik wereldrecord zwemt. Het hoogtepunt van de avond loopt toch wel uit op een teleurstelling. Ook Australië zwemt een nieuw wereldrecord en Nederland eindigt met ruim een seconde achterstand op het podium als vierde. Het zit er dus gewoon niet in en ook Ranomi kan geen wonderen verrichten. De terugwandeling over het Olympic Park by night is prachtig, maar het lange staan in bus eigenlijk net een brug te ver. 

Al met al was het echt een lange maar geweldige dag, weliswaar zonder medaille maar drie sporten en de koning gezien en bij alle onderdelen Nederlandse inbreng. Rio heeft de eerste test ruimschoots doorstaan wat mij betreft. Je moet wel geduld hebben soms, en daar is niets mis mee 😉

Je Annie