Voor iedere zomervakantie naar Frankrijk check ik de route van de Tour en nu is het zover: het peloton komt redelijk in de buurt van mijn vakantieadres. De etappe gaat van het adembenemende viaduct van Millau naar Carcassonne. Twee keer eerder zag ik het tourcircus aan mij voorbij trekken: in Parijs op de slotdag van de door Jan Ullrich gewonnen editie in 1997 en tijdens het geweldige Grand Départ in mijn eigen stad Utrecht in 2015. Nu vertrekken we aan het einde van de ochtend met de auto naar het verderop gelegen stadje Saint-Affrique, waar het tourpeloton zal passeren.
Het stadje lijkt uitgestorven als op een normale zondagmiddag maar eenmaal voorbij het bord rue barrée horen we de eerste klanken van de reclamekaravaan die al in volle gang is. Allerlei gratis troep wordt het publiek ingeslingerd. Gendarmes lopen rond en controleren bloembakken en een busje van de organisatie rijdt voorbij, waarbij je merchandise als t-shirts met bolletjesprint en bidons kunt kopen. Volgens goed Frans gebruik is er tijdens de reclamekaravaan een kleine demonstratie tegen landbouwbeleid, het fanatisme spat ervan af. Daarna begint het grote wachten in de brandende zon, de sfeer is gemoedelijk en vol verwachting.
De spandoeken zijn verdwenen als de renners eraan komen en hebben plaats gemaakt voor Franse vlaggen. We hebben een chicane in de smalle straten van Saint-Affrique uitgekozen om de renners goed te kunnen zien, omdat ze daar flink zullen moeten afremmen. Ook het lokale bejaardentehuis is uitgelopen, de bewoners hebben plaats genomen achter de dranghekken en het stadje is feestelijk aangekleed met gekleurde fietsen. Met het aantal auto’s voor de koers uit en met de helikopter die boven het stadje aan het horizon verschijnt, zwelt het rumoer aan. Er komt een klein kopgroepje voorbij, gevolgd door een in twee stukken gebroken peloton.
Dumoulin
De renners gaan alsnog op hoge snelheid door het straatje maar mede doordat ze niet allemaal tegelijk voorbij razen, kunnen we het allemaal betrekkelijk goed zien. We herkennen Bauke Mollema, Peter Sagan in het groen, de bollen van Julian Alaphilippe, het geel van Geraint Thomas én Tom Dumoulin. Kort na de laatste renners komt er een motoragent agent voorbij die drie vingers opsteekt.
Er komen nog achterblijvers aan, onder wie Nederlander Ramon Sinkeldam als knecht van de Franse sprinter Arnaud Démare die achterop is geraakt. Ze worden hartstochtelijk toegejuicht. Na de laatste volgauto’s vertrekt iedereen weer richting huis, camping of terrasje en is Saint-Affrique weer snel uitgestorven als op een normale zondagmiddag in Zuid-Frankrijk.
In de auto terug naar ons vakantieadres volgen we het verloop van de koers. Bauke Mollema blijkt dichtbij de etappezege te komen. Hij verliest in Carcassonne de sprint van Magnus Cort Nielsen. Een Nederlandse etappezege had het feestje compleet gemaakt, maar toch was het een geslaagde middag. De Tour wacht op niemand, maar het wachten op de Tour was de moeite weer waard.