Lieve Fanny, 

Nog een beetje gaar van de lange dag van gisteren dus wat later opgestaan. Gezellig een kop koffie gedronken met ‘hospita’ Luba en weer op weg naar Deodoro, het verste park. Het is duidelijk zondag, want er zijn veel mensen op straat. Op het plein bij het metrostation in Ipanema is een grote markt. Veel souvenirs maar ook lokale dingen. 

In de metro is het erg druk, ook veel Brazilianen met kaartjes vandaag. Je mag er alleen in als je naar de Olympische Spelen gaat, Luba mag pas in september na de Paralympics voor het eerst en dat is natuurlijk best wel een beetje raar. Ze is erg benieuwd en wordt enthousiast als ik zeg dat het mooi geworden is. Maar door dit soort dingen begrijp je wel beter dat niet iedere Braziliaan enthousiast is over de Spelen.

In de metro wordt ik aangesproken door een Braziliaanse man: ‘Hollanda?’. Ze hebben kaarten over voor een wedstrijd van Nederland in het damesvolleybal. Helaas heb ik om dezelfde tijd een kaart voor judo met finales dus houd ik het toch daar maar bij. Deodoro is toch echt best ver weg, gelukkig rijdt het na het Olympic Parc wel lekker door en is het niet zo druk in de bus. Daar aangekomen is het ook nog een flinke wandeling.

7

Rugby is voor het eerst sinds 1924 weer een olympische sport en de dames maken in Rio hun debuut. Er wordt gespeeld volgens de Sevensregels: een wedstrijd duurt twee keer zeven minuten en beide teams hebben zeven spelers. Daardoor gaat het snel en is het leuk om te kijken. Ik val erin bij een wedstrijd van de Braziliaanse vrouwen tegen Japan. Brazilië wint met twee tries in de slotfase en het publiek wordt gek. 

Het is echt een leuke sport om te zien, het publiek is enthousiast wat wordt aangewakkerd door keiharde muziek. De rugbysters zijn sterk, snel en atletisch maar ook wendbaarheid is belangrijk. Een mooie combinatie, in mijn volgende leven wil ik ook op rugby. Wat is voetbal toch bekrompen geworden als je dit ziet, het gaat veel sneller en de speeltijd wordt volledig gebruikt. Er gaat niemand aanstellerig op de grond liggen, maar er wordt keihard getackeld om de tegenstander tegen te houden. De scheidsrechter hoeft niet veel te fluiten, dus je kijkt echt naar sport. Dat de verschillen op de Olympische Spelen soms ook nog vrij groot zijn, bewijst de verpletterende overwinning van Fiji op Venezuela. 

Het schijnt bij rugby sevens gebruikelijk te zijn om verkleed te komen. Zo is er een groep Teenage Mutant Hero Turtles uit Australië. Ik maak een foto voor een groep Amerikaanse jongens in USA-broeken, waarvan de zus van een meedoet. Helaas is de foto van mij met hen onscherp geworden. Ze hadden ook al wel wat bier op maar zagen er ook feestelijk uit in hun clownsbroeken en met hun nep medailles. Er zijn erg veel Amerikanen in Rio trouwens, soms erg luidruchtig of ze gebruiken minstens drie keer het woord ‘like’ in een zin maar deze boys waren top.

Als laatste krijgen we een topper te zien tussen Australië en Amerika. De Ozzies zijn beter en komen voor, maar USA scoort ineens twee tries door een speelster die wel heel snel is. In de laatste minuut komt Australië toch nog gelijk door een try en het benutten van de conversie. Woensdag ga ik nog naar mannenrugby dat schijnt echt spectaculair te zijn, maar dit is zeker ook een aanrader om te kijken! 

Geweigerd

De beveilinging is vandaag heel wisselend, bij Deodoro mocht je gewoon met rugtas om doorlopen bij een piepend poortje. Maar bij het beachvolleybal mag ik ineens niet naar binnen. Vier beveiligers kijken naar mijn tas maar spreken geen woord engels dus ik begrijp er niets van. Best wel frustrerend en uiteindelijk komt een lieve engelssprekende Braziliaan to the rescue. Het probleem blijkt dat ze mijn camera ‘professional’ vinden. Dat ik hier alle stadions al mee binnen ben geweest en gisteren zelfs gewoon hier, helpt niks.

De Braziliaan haalt er uiteindelijk een soldate bij die het wel goed vindt en uiteindelijk mag ik toch naar binnen. Mijn foto’s zijn natuurlijk stiekem ook best een beetje professioneel, maar die hebben ze niet eens gezien 😉 Vervelend was het toch wel, beetje gespannen sfeer en je voelt je onbeholpen omdat je de taal niet spreekt. Gelukkig nog wel een glimlach uitgewisseld met de man achter de scanner, hij doet tenslotte ook maar zijn best.

Uiteindelijk toch naar binnen, in een heel andere sfeer dan gisteren: het is namelijk bewolkt en zelfs wat regen aan de Copa Cabana. Helaas net de Nederlandse dames gemist. Via sms krijgen we door dat Anna van der Breggen goud heeft gewonnen! Vanuit de metro zag ik het peloton voorbij komen maar verder de wedstrijd niet gezien helaas. Hopelijk vanavond een huldiging! Wel lastig dat er nergens wifi is hier, daarom weet je niet altijd wie er spelen en wat er verder gebeurt. 

De tweede wedstrijd beachvolleybal speelt Brazilië. Daarvoor verslaat Olympisch kampioen USA met gemak een duo uit Tunesië die als underdog wel de steun van het publiek krijgen. De wedstrijd van Brazilië tegen Cuba was weer een feestje, al blijft het boe-geroep voor de tegenstanders apart. Ook bij beachvolleybal is er een videoscheidsrechter en ook die krijgt de hoon over zich heen, ookal is de bal van Brazilië duidelijk uit op het scherm. Misschien heeft het toch een iets andere betekenis hier, sport is ook emotie natuurlijk. De speaker probeert er wat aan te doen, maar dat helpt net als bij voetbal niets.

Vanavond toch geen huldiging want de dames rijden woensdag nog de tijdrit, dus dan wel feest sowieso! Hoewel dan pas, vanavond was er een optreden van Typhoon in het Holland Heineken Huis, wat een energie! En de turndames hebben de finale gehaald, en laat ik daar nou kaarten voor hebben 🙂

Weltrusten, of goedemorgen!

Je Annie