De climax van de olympische openingsceremonie is altijd het ontsteken van de olympische vlam. Het vuur speelt een rol sinds de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928, het is dan nog een medewerker van het gasbedrijf die het vuur aansteekt zonder veel poespas. In de jaren die volgen, wordt het moment steeds belangrijker gemaakt en neemt het spektakel steeds grotere vormen aan. Er gaat ook weleens wat mis en het loslaten van duiven blijkt niet altijd een goed idee te zijn…
Tag: 1988
Van brulshirt tot plopmuts
Marketing en WK zijn al jaren een goede combinatie. Toch verbazen de creaties iedere keer weer, want het wordt steeds gekker. Het begint met de Ruud Gullitpetjes in 1988 en anno 2010 worden we geconfronteerd met de nieuwste vinding: de plopmuts. Hoog tijd dus voor de top 10 van Oranje. Heb je suggesties? Stuur ze in!
1. De Ruud Gullitpruik is misschien wel een van de eerste echte rages onder Oranjefans. De creatieve supporters op de foto kochten zelf een losse pruik met pet, maar er zijn ook goedkope varianten op de markt geweest in de vorm van oranje petjes met wat sliertjes zwarte wol aan de rand.
2. Kabouter Plop is een Belgische creatie maar als er wat te verdienen valt, zetten onze zuiderburen van Studio 100 hun principes graag even opzij. Het resultaat is dit oranjegedrocht. Volgens typisch Hollands gebruik moeten flink wat zegeltjes geplakt worden om dit juweeltje te bemachtigen.
3. Dit jaar is er voor het eerst een special gadget voor de vrouwelijke voetbalfan op de markt: de Dutchydress van Bavaria. Het jurkje wordt gepromoot door niemand minder dan Sylvie van der Vaart.
4. De leeuwenhose van Bavaria is zelfs even wereldnieuws tijdens het vorige WK in Duitsland. Supporters mogen de stadions er niet mee in, omdat Budweiser veel geld heeft neergeteld om zich de officiële biersponsor van het evenement te mogen noemen. Hopelijk wacht de Dutchydress niet hetzelfde lot, want het is toch vrij lastig als je het jurkje moet uittrekken en daarna nog het stadion in wil.
5. De Wuppie maakt een ware comeback tijdens het EK van 2004. De oranje, rode, witte en blauwe beestjes zijn niet aan te slepen bij AH. Er worden daarom zelfs autoruiten ingeslagen om een megawup te bemachtigen.
6. Om gek van te worden: de trompet van Heineken. De bierbrouwer komt bij vrijwel ieder groot toernooi met een soortgelijk hoofddeksel op de proppen. Dit is in ieder geval de meest vermoeiende.
7. Een wel heel erg fout hoofddeksel is de oranje Wehrmachthelm die wordt bedacht voor het WK van 2006 in Duitsland. De KNVB verbiedt de helm in de stadions.
8. Ze bestaan blijkbaar echt, dit soort huiskamers. Mèt oranje dug-out. Er moet destijds in 2000 een vracht aan oranjepunten van de Postbank voor worden gespaard en dan ook nog ƒ 29,95 worden bijbetaald.
9. Alle Welpies helpen! Alles wat AH bedenkt rond voetbaltoernooien lijkt in goud te veranderen. In 2008 gaat Nederland weer massaal boodschappen doen om de kleine leeuwtjes te bemachtigen en de spaarstaarten (uiteraard met bijbetaling) in te wisselen voor een mega Welp of Welpie-pet. Worden de beesies van dit jaar net zo succesvol?
10. Het brulshirt van Blokker groeit ook uit tot een klassieker op het gebied van gekke oranjecreaties en mag daarom niet ontbreken in deze top 10. Nog steeds verkrijgbaar en volgens de folder van Blokker dit jaar voor het eerst ook in kindermaten verkrijgbaar.
Volgens een collega van de marketingafdeling ben ik het ideale marketingslachtoffer. Deze zomer ga ik weer proberen niet teveel geld uit te geven aan spaaracties voor oranje troep. Na het WK weten we of dat gelukt is…
Dutch Diva’s: ijskoninginnen
Dutch Diva’s: ijskoninginnen
Yvonne van Gennip is mijn allereerste sportheldin. Aan haar gouden successen in Calgary heb ik helaas weinig herinneringen meer, want ik was nog klein. De goldrush van Marianne Timmer herinner ik mij echter nog als de dag van gisteren. Van Gennip en Timmer wonnen allebei drie gouden medailles en zijn daarmee de succesvolste Nederlandse vrouwen op de Winterspelen. Ze kenden beiden ook tegenslag in hun carrières.
Kom op Yvon, rijden!
Weinig mensen zullen destijds het succes van Yvonne van Gennip hebben zien aankomen. Zeker haar Oost-Duitse concurrenten niet. Als de twee favorieten Karin Kania en Andrea Ehrich elkaar op de 3000 meter letterlijk kapot rijden, ruikt de Haarlemse haar kans. Ze is sneller dan de Oost-Duitsers èn het wereldrecord, het ijs is gebroken. In de dagen daarna schrijft ze ook de 1500 meter op haar naam. Op de 5000 meter is ze sneller dan geen enkele vrouw voor haar is geweest op deze afstand.
Timmertje, Timmertje, wat ga je doen?
Tien jaar na de successen van Yvonne van Gennip staat er een nieuwe Nederlandse schaatskoningin op. Marianne Timmer is de grote revelatie van de Olympische Winterspelen van Nagano in 1998. Op 1500 meter verrast de nuchtere Groningse met een wereldrecord vriend en vijand en wint haar eerste gouden medaille.
Een gouden medaille en een bijnaam rijker verschijnt Timmertje enkele dagen in de M-wave aan de start van de 1000 meter, ditmaal wel als de grote favoriet. Ze maakt die rol meer dan waar, in een nieuw olympisch record is ze opnieuw de snelste. Terug in Nederland krijgt Marianne Timmer een schaap cadeau, van de gemeente waar ze woont: Hoogezand-Sappemeer.
Gevallen kampioenen
Vier jaar na de successen van Calgary reist Yvonne van Gennip af naar Albertville om haar drie olympische titels te verdedigen. Vooraf is ze in interviews al terughoudend over de kans op nieuw succes. En ze krijgt gelijk. Ik weet nog goed hoe ik toen voor de televisie zat. Yvonne is niet meer de kampioene van vier jaar eerder en komt zelfs ten val. Ik was ontroostbaar. Toch zijn haar prestaties uit 1988 uniek. Met drie gouden medailles blijft ze een heldin.
Ook Marianne Timmer slaagt er in eerste instantie niet in opnieuw olympisch kampioen te worden. Op de Spelen van Salt Lake City in 2002 gaat ze niet letterlijk onderuit zoals Van Gennip, maar valt ze wel van haar voetstuk. De tweevoudig olympisch kampioene van vier jaar eerder is niet in vorm en wint geen medailles. De beste prestatie zet Timmer neer op haar favoriete afstand, de 1000 meter: ze eindigt als vierde.
Acht jaar later weer
De liefde tussen Marianne Timmer en de Olympische Spelen lijkt definitief over in 2006. Op de Spelen van Turijn wordt ze eruit geschoten op de 500 meter na twee valse starts, waarvan een discutabele. Ze weet haar woede om te zetten in prestaties. Enkele dagen later op de 1000 meter slaat ze terug. Timmer zet een scherpe tijd neer en moet lang wachten. Één voor één bijten de concurrenten zich stuk op haar tijd en acht jaar na Nagano is ze opnieuw kampioen. De Groningse wint haar olympische titel terug die ze vier jaar eerder kwijt raakte.
Vancouver
In het begin van dit schaatsseizoen lijkt Marianne Timmer sterker dan ooit. Nog één keer wil ze naar de Olympische Spelen en ze is in vorm. Daar komt op slag een einde aan als Timmer bij Wereldbekerwedstrijden in Heerenveen onderuit wordt gereden door haar Chinese tegenstandster. In eerste instantie valt de schade mee, maar ze blijkt haar hielbeen op meerdere plaatsen gebroken te hebben. Weg olympische droom zou je zeggen, maar Timmer herstelt wonderbaarlijk snel. Binnen zes weken maakt ze alweer haar eerste voorzichtige slagen op het ijs.
Ook Yvonne van Gennip kent tegenslag, in de aanloop naar Calgary wordt ze geopereerd aan haar voet. Eenmaal op de Spelen is alle ellende vergeten en wordt ze de grote kampioene. Ook Marianne Timmer heeft al eerder met tegenslag te maken gehad. Een vormcrisis of diskwalificatie, ze kwam altijd sterker terug. Het tweede olympisch kwalificatietoernooi komt echter net iets te vroeg en Timmer kwalificeert zich niet voor haar vierde Olympische Spelen. Vancouver blijkt een brug te ver.
De Nederlandse hoop is vanavond bij de 1500 meter voor vrouwen gevestigd op Annette Gerritsen, Laurine van Riessen, Ireen Wüst en Margot Boer. Hopelijk kunnen ze voor een verrassing zorgen, net zoals Yvonne van Gennip en Marianne Timmer in hun beste dagen.
Nederlandse olympisch schaatskampioenen bij de dames
Een select gezelschap van zeven dames, dat zijn de Nederlandse olympische schaatskampioenen. Ook op de schaats maar dan bij het kunstrijden is er ook nog de unieke gouden medaille van Sjoukje Dijkstra uit 1964.
| 1968 | Grenoble | Carry Geijssen | 1000 meter |
| 1968 | Grenoble | Ans Schut | 3000 meter |
| 1972 | Sapporo | Stien Kaiser | 3000 meter |
| 1980 | Lake Placid | Annie Borckink | 1500 meter |
| 1988 | Calgary | Yvonne van Gennip | 1500 meter, 3000 meter, 5000 meter |
| 1998 | Nagano | Marianne Timmer | 1000 meter, 1500 meter |
| 2006 | Turijn | Marianne Timmer | 1000 meter |
| 2006 | Turijn | Ireen Wüst | 3000 meter |
| 2010 | Vancouver | Ireen Wüst | 1500 meter |
Exoten: paradijsvogels in de sport
Exoten: paradijsvogels in de sport
Het is een cliché maar beelden zeggen vaak meer dan duizend woorden. Ook bij het onderwerp exoten in de sport, in dit geval toegespitst op wintersporten.
Eddie the eagle
De koning der exoten. Hij maakte misschien nog wel de meeste indruk met zijn gigantische bril, want van zijn skispringkwaliteiten moest hij het in ieder geval niet hebben. Lef had hij wel: hoe een loser toch een held kan worden, maar niet voor Evert ten Napel.
Antonio Gómez Fernandez
Zelfs als zijn tegenstander valt, weet de Spaanse schaatser nog niet te winnen.
Igina Boccalandro, rodelaarster uit Venezuela
I am the walrus van The Beatles zou toepasselijke achtergrondmuziek zijn geweest…
Philip Boit, langlaufer uit Kenia
Hij werd tijdens de Olympische Spelen van 1998 in Nagano laatste op de 10 kilometer klassiek, maar werd wel opgewacht door de grote kampioen: Bjørn Dæhlie himself.
Bjørn Dæhlie vangt Philip Boit op na zijn finish
Cool runnings
Het verhaal van het Jamaicaanse bobsleeteam uit 1988 werd zelfs verfilmd, en ze kregen de afgelopen jaren navolging van landgenoten die meededen aan de Olympische Spelen.
Ook Brazilië heeft een bobsleeteam: the frozen bananas. Zij bereidden zich met hulp van Nederlander Arend Glas voor op de Olympische Spelen van Vancouver, maar plaatsten zich uiteindelijk net niet.