Parijs is nog ver zei u altijd, of iets wat daar op leek. Nou dat heb ik geweten, maar het is dan eindelijk zo ver: we zijn er!
Aangezien de Olympische Spelen dit keer in Parijs zijn, leek het mij wel toepasselijk mijn olympisch dagboek nu aan u te richten. Want u bent immers ook olympisch kampioen, dat zouden we naast alle andere successen bijna vergeten.
En u bent natuurlijk onlosmakelijk verbonden met deze stad, vanwege de uitspraak én uw Tourzege van 1980. En van de Tour win je in bed, nog zo’n iconische spreuk en voor mij ook heel toepasselijk. Jammer voor Fanny, maar zo aardig was ze zelf ook niet altijd heb ik inmiddels begrepen…
Voor mij persoonlijk was Parijs ook ver, ik gebruikte de uitdrukking van Joop afgelopen jaren als metafoor tijdens mijn borstkankerbehandeling. Wat erg hielp en ook tot grappige momenten leidde doordat mensen met wat minder wielerkennis zich afvroegen wat ik dan in Parijs moest. Soms leek Parijs door allerlei complicaties en tegenslagen ook bijna onhaalbaar of verder weg dan ooit. Alsof je een marathon aan het lopen bent en de finish steeds wordt opgeschoven als je er bijna bent.
The Games will go on
In 2020 zou ik naar de Olympische Spelen van Tokio, alles was geregeld maar die reis moest ik cancellen vanwege de borstkanker. Uiteindelijk gingen die Spelen zelfs helemaal niet door. Dat wil zeggen: een jaar later zonder publiek vanwege de coronapandemie, maar het leek wel bijna symbolisch.
Het is inmiddels 2024 en The Games will go on met Parijs als de perfecte locatie. Mijn behandeltraject is afgesloten en de reconstructie voltooid. De littekens vervagen langzaam, maar nog lang niet in topvorm en nooit meer helemaal de oude. Wel weer goed genoeg om in het peloton mee te draaien: het zware laat ik achter en de kop d’r veur!
Het mooiste podium
Komende weken zal ik net als in Londen in 2012 en Rio in 2016 met dit blog weer verslag doen in woord en beeld van onze olympische avonturen. Live genieten van het mooiste podium dat de sport te bieden heeft, waar ik als kind wonderlijk genoeg al door gegrepen werd.
En natuurlijk van de stad Parijs, eindelijk mijn Per Seconde Wijzer-prijzengeld stukslaan en onbetaalbare herinneringen maken, letterlijk én figuurlijk… Dit keer dus in een dagboek gericht aan Joop, ik hoop dat jullie het met plezier zullen volgen. Reacties zijn welkom!
Direct na aankomst ga ik richting de Champs Elysées, gaat het er toch eindelijk van komen! Het raakt me echt, ookal is het symbolisch het voelde soms zo ver weg. Ik loop de beroemde avenue dan ook maar helemaal af en drink onderweg een te duur maar dik verdiend biertje. Wel echt al in olympische sferen, ondanks het paralympisch logo op de triomfboog en niet de olympische ringen zoals de Eiffeltoren, maar daar kun je nu niet komen zonder pas vanwege de openingsceremonie. En daar komen we volgende week nog wel met het beachvolleybal.
Het is druk op en rond de Champs Elysées, veel politie en continue sirenes die het vervoer van blijkbaar belangrijke mensen begeleiden. En olympische fans van over de hele wereld. Veel Amerikanen en mensen die continue vloggen en dat soort dingen. Maar als je dan twee kruispunten verder bent op de Place de l’Etoile valt het allemaal reuze mee en kun je rustig op de foto.
Verder is het in de metro goed te doen qua drukte en mede doordat bepaalde stations gesloten zijn voor de opening, kachelen de treinen lekker door. Op straat zie je overal olympische dingen: van reclame-uitingen tot een tv met sport aan in de etalage bij de boulangerie in de straat. Heerlijk.
Nu eerst een plekje zoeken voor de openingsceremonie. Omdat het in eerste instantie deels vrij toegankelijk zou zijn, heb ik geen kaarten gekocht en ben ik voor de sluitingsceremonie gegaan. De Seine is hier niet heel ver vandaan dus ik ga er misschien toch wel iets van meekrijgen. Je moet uren van te voren aanwezig zijn en het duurt ook de hele avond. Dat was anders ook wel pittig geworden met leuke en drukke dagen voor de boeg. Ben natuurlijk wel heel benieuwd hoe ze uit gaan pakken.
Zaterdag gaat het dan echt beginnen met de tijdritten bij het wielrennen, ook redelijk in de buurt, en een bezoekje aan het TeamNL Huis. Hopelijk iets minder commercieel dan het vroegere Holland Heineken Huis, we gaan het zien. Vanaf nu gaan we het lekker gewoon over sport en over Parijs hebben.
A demain!