Mijn vorige blog gaf ik twee jaar geleden de titel ‘Parijs is nog ver’, naar de beroemde quote van Joop Zoetemelk die ik gebruikte als metafoor voor mijn behandeling tegen borstkanker. Dit hielp mij enorm tijdens een traject dat uiteindelijk veel langer duurde dan gedacht en waarbij Parijs soms helemaal uit het zicht leek te verdwijnen.
Daar stond ik dan voor de klas! Mijn nichtje Fenna had tegen haar juf gezegd dat ik wel les kon geven over de Olympische Spelen, dus zo geschiedde…
De climax van de olympische openingsceremonie is altijd het ontsteken van de olympische vlam. Het vuur speelt een rol sinds de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928, het is dan nog een medewerker van het gasbedrijf die het vuur aansteekt zonder veel poespas. In de jaren die volgen, wordt het moment steeds belangrijker gemaakt en neemt het spektakel steeds grotere vormen aan. Er gaat ook weleens wat mis en het loslaten van duiven blijkt niet altijd een goed idee te zijn…
Onlangs zat ik aan tafel bij Kees Driehuis in de televisiequiz Per seconde wijzer. In vier afleveringen speelde ik 7660 euro bij elkaar. Nieuwsgierig hoe dat ging en weet jij wat een Grandelletje is?
Bekijk bovenstaand filmpje voor onder meer vragen over de Oranje leeuwinnen, schaatssprinters, wereldrecordhouders atletiek, Scandinavische sporters en olympische chefs de mission. Het was een mooi avontuur en ik kijk tevreden terug op mijn prestatie. Jammer dat een olympische medaille in sportkennis (nog) niet bestaat!
Stop de tijd. Geen jokers.
Beter laat dan nooit en alweer vijf jaar geleden: eindelijk mijn supportersvideo van de Olympische Spelen van Londen in 2012! Met beachvolleybal op Horse Guards Parade, judo, hockey Nederlandse dames met de prinsesjes, en tennis op het heilige gras van Wimbledon met Victoria Azarenka en Roger Federer.
Inderdaad, het kon slechter 😉 Van de gouden medaille van Marianne Vos helaas geen bewegende beelden: het regende te hard. Gelukkig hebben we de foto’s nog!