Lieve Joop,

We moesten nog even bijkomen van gisteren. Wat een spectaculaire finale van de 100 meter en hoe gaaf was het om daar bij te zijn! En wat een atletiekavond was het sowieso. Een fantastische lichtshow, een prachtige avondlucht en het echte vuurwerk verscheen ook nog eens op de baan. Er moest een finishfoto aan te pas komen bij de olympische 100-meterfinale met de kleinste verschillen ooit. En er waren nog zoveel meer mooie momenten de afgelopen dagen, je zou het bijna vergeten. De wielrenners kwamen hier letterlijk op de hoek langs, het houdt niet op… 

Na rugby vorige week gaan we opnieuw naar het Stade de France, dat nu helemaal is ingericht voor de atletiek. De baan ligt er prachtig bij in de kleuren van de huisstijl van deze Spelen. Bij de ingang krijgen we een armbandje met met lampje dat we om onze pols moeten doen die je ook weleens ziet bij grote concerten: het belooft een bijzondere avond te worden.

De avond begint met medailleceremonies van gisteren, helaas niet de 4x 100 meter van Nederland omdat er zometeen alweer series van de 400 meter voor mannen op het programma staan. Wel voor de winnares van de 100 meter vrouwen: Julien Alfred. Voor het eerst klinkt het volkslied en wappert de vlag van Santa Lucia op de Olympische Spelen voor hun eerste gouden medaille ooit. Hetzelfde geldt voor Dominica, waarvoor Thea LaFond het goud binnenhaalde bij het hink-stap-springen.

Sneltrein

De spanning naar de grote finale van de honderd meter wordt langzaam opgebouwd, eerst volgt er nog een vol programma dat als het eenmaal begint als een sneltrein voorbij gaat. De mannen van het koningsnummer lopen eerst nog de halve finales en de regerend olympisch kampioen Lamont Marcell Jacobs uit Italië plaatst zich ter nauwer nood, tot vreugde van de Italiaan die voor ons zit. 

En er is meer mooie atletiek: de Oekrainse hoogspringster en topfavoriete Yaroslava Mahuchikh wint goud na een interessant duel met de Australische Nicola Olyslagers, allebei in een hele andere stijl op en naast de baan. Het hoogspringen is aan de andere kant van het stadion en hebben we er iets minder zicht op, maar door de schermen en doordat de palen groen of rood kleuren na een sprong kun je het toch goed volgen. Het brons is ook voor Oekraïne en gaat naar Iryna Herashchenko. De Canadees met snor Katzberg slingert zich al bij de eerste poging naar goud met kogelslingeren. 

Ook een bijzonder onderdeel, waarbij de kogels met op afstand bestuurbare auto’s teruggebracht worden naar de kooi waarvan uit wordt geworpen en het ook meteen duidelijk is waarom ze dat zo doen. Het gaat lang niet altijd goed en de netten bewijzen meerdere keren hun dienst. Er is ook nog Nederlands succes: Niels Laros en Stefan Nillissen plaatsen zich allebei voor de finale van de 1500 meter, de laatste in een spectaculaire eindsprint. 

Klok

De medaillewinnaars lopen hun ereronde en mogen net als bij het rugby een speciale Paris 2024 klok luiden die na de Spelen in de gerenoveerde Notre Dame zal worden gehangen als blijvende herinnering aan de Olympische Spelen. Daarna wordt de spanning opgebouwd naar de finale van het koningsnummer. Alsof het zo heeft moeten zijn is er een prachtige goud-oranje avondlucht boven het Stade de France. Daardoor komt de geplande lichtshow met de knipperende armbandjes nog mooier uit en de muziek zwelt aan. 

Het publiek gaat staan en de mannen nemen plaats in de startblokken. Tachtigduizend mensen vallen stil, erg indrukwekkend. Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar dan klinkt toch het startsignaal. Later blijkt dat er iemand moest worden tegengehouden die de baan op wilde. De mannen zijn weg en stormen in één lijn op de finish af die recht voor onze neus ligt. Het verschil is zo klein dat het niet te zien is wie er gewonnen heeft. Daardoor klinkt er niet het gebruikelijke gejuich maar valt er een soort stilte en kijkt het publiek net als de atleten vertwijfeld naar het scherm. 

Pieken

Noah Lyles is al voor de fotofinish definitief binnen is, zeker van zijn zege en rent rond met zijn naamplaat die op zijn borst zat. Hij wint goud met een nieuw persoonlijk record. Het zilver gaat naar Kishane Thompson uit Jamaica en het brons is voor Fred Kerly, ook uit de VS. Het is een snelle finale: maar liefst vijf van acht atleten lopen een persoonlijk, nationaal, of seizoensrecord. Pieken op het juiste moment avant la lettre, onder immense druk. 

Wegwedstrijd op de hoek

Dat we een via via een mooie verblijfplaats hebben gevonden in Parijs was al duidelijk, met uitzicht op het Pantheon en in de verte zelfs de Notre Dame. Maar dan blijkt ook de wegwedstrijd van het wielrennen nog eens op de hoek langs te komen, twee keer zelfs. De dranghekken staan al twee dagen klaar en het peloton passeert ons vlak na de start en kort voor de finale in Montmartre.

Natuurlijk is het ook gaaf om daar te staan, maar waarschijnlijk ook heel druk en de kans dat je veel ziet niet zo groot. En na een paar drukke dagen is het ook wel fijn om even wat minder te reizen en tussendoor de was te doen bij de wasserette aan de overkant. Want we zijn alweer een week bezig, het is cliché maar de tijd gaat echt snel. 

Allez Mathieu

Zaterdag zien we de mannenwedstrijd vlak na de start bij Trocadéro passeren, voorafgegaan door een kleine kopgroep met renners uit Rwanda, Thailand en Mauritius op kop. Die samen met een Ugandees lang vooruit zullen mogen blijven rijden. Mathieu van der Poel is duidelijk herkenbaar in het oranje op een fiets met een kleur die een beetje tussen goud en brons inzit. De buurt is uitgelopen om te kijken, of mensen vragen wat er precies aan de hand is. Ook veel buitenlandse fans uit verschillende landen staan langs de kant, samen met een enorme hoeveelheid politiemensen. 

Als de renners voorbij zijn verplaatsen we ons naar het terras van de Mc Donalds om met zicht op het parcours de koers verder te volgen via de livestream. Een Franse vrouw in olympisch tenue vraagt wanneer ze weer langskomen en wenst ons succes met ‘onze’ Mathieu van der Poel. Toch ook altijd leuk aan de Olympische Spelen en Mathieu is natuurlijk ook een beetje van de Fransen, al zijn de meesten toch voor Julien Allaphilippe. 

Bij de tweede doorkomst is het nog drukker geworden op straat met vooral ook veel lokale Fransen, en het is erg gezellig. Waaronder ook een man die meewerkte aan de openingsceremonie en daar terecht erg trots op is. Volgens hem hebben veel Parijzenaars hun cynisme over de Olympische Spelen inmiddels ingeruild voor enthousiasme en dat merk je ook op veel plekken. 

Er is nog een kleine kopgroep en het doet allemaal denken aan de Tour de France: de gendarmes op motoren, de helikopter in de lucht… Behalve dat er nog heel veel achterblijvers uit kleine wielerlanden achteraan blijven komen, onder wie de ex-koplopers. Die wel allemaal hartstochtelijk worden toegejuicht voor het publiek dat grotendeels tot de bezemwagen langs de weg blijft staan. Door de oranjebril bekeken en qua spannende koers valt het uiteindelijk natuurlijk wat tegen, Remco Evenepoel kiest het goede moment en blijkt ongrijpbaar. 

‘s Avonds gaan we naar het TeamNL-huis en zien de gemengde estafetteploeg de 400 meter winnen, dankzij een weer een geweldige eindsprint van Femke Bol. Het Holland Huis ontploft, toch net weer specialer om het zo te zien dan thuis voor de tv! 

Vos

Zondag is het de beurt aan de vrouwen en komt het peloton langs onze straathoek aan het begin van de middag, en langs de abri met Femke Bol die er al sinds het begin van de Spelen hangt. Vrouwen bepalen het straatbeeld vandaag! We zien een glimp van Ellen van Dijk, Demi Vollering, Lorena Wiebes én natuurlijk Marianne Vos. Wat zou het mooi zijn als zij nog een keer kan winnen, zoals ik haar twaalf jaar geleden zag op weg naar goud in Londen. Het wordt dit keer zilver omdat er wederom een succesvolle ontsnapping is, dit keer de Amerikaans Kristin Faulkner. Maar het is toch weer een kroon op de carrière van deze fietskoningin. 

Morgen ‘weer’ naar atletiek en daarna een paar dagen hockey, en hopen dat de Nederlandse teams zich weten te plaatsen voor de halve finale (vrouwen) en finales! Nog één week Olympische Spelen in Parijs, de tijd vliegt maar ook nog meer dan genoeg tijd om ervan te genieten.