Lieve Joop, 

Het was een gouden dag, al voelde de afgelopen week eigenlijk al zo en wat gaat de tijd snel, vandaag is het letterlijk waar. We gaan naar het roeien waar de Nederlandse vrouwen opnieuw goud winnen en zijn er live bij, erg bijzonder en gaaf! 

De dag begint vroeg, uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat ze dan roeien vanwege de wind. Met de trein gaan we naar Vaires-sur-Marne, een stuk buiten Parijs. We lopen nog een eind, ook door het plaatselijke dorp dat op zijn eigen bescheiden manier groots heeft uitgepakt voor de Olympische Spelen. Ze nemen hun kleine moment of fame en gelijk hebben ze, inclusief accordeonmuziek. 

De cafeetjes verkopen koffie en croissants, er staan gefiguurzaagde olympische ringen voor het gemeentehuis dat ook is aangekleed met bijpassende bloemen, terwijl er een enorme massa aan bezoekers voorbij trekt. Gelukkig doet het IOC hier allemaal nog niet moeilijk over ala de FIFA. Na een wandeling van 2,5 kilometer komen we aan bij de roeibaan die voelt als een festivalterrein, ook een beetje modderig van de regen van vannacht. Ook hier kan het publiek zelf de sport uitproberen, er is een tent met ergometers waar fanatiek wordt geroeid. 

Meedoen én winnen

We hebben staanplaatsen en zoeken een plekje langs de roeibaan bij een van de schermen, met in de verte zicht op de finish. De sfeer zit er al goed in met veel fans uit verschillende landen, waaronder Britten, Ieren, Nederlanders, Italianen, Zwitsers en Duitsers. We beginnen met troostfinales met skiffeurs uit echt kleine roeilanden als Sudan en Angola voor wie meedoen echt belangrijker is dan winnen. Ook zij krijgen groot applaus. 

Daarna is het tijd voor de grote finales waarin Kroatië Team GB zo’n beetje op de finishlijn klopt en de Nederlandse vrouwen verschijnen op het water. En gewonnen wordt er: Ymkje Clevering en Veronique Meester gaan als een raket van start en trekken dit magistraal door naar tot streep: olympisch kampioen. Mooi om te zien. 

Na de treinreis terug is het tijd om zelf ook nog even wat te sporten, op bescheidener niveau uiteraard. We gaan naar het zwembad in de buurt wat we eerder deze week al hadden ontdekt, erg leuk. Een mooi klassiek binnenbad met twee buitenbaden. Lekker voor de verkoeling en na al het gezweet wat beweging. Het is er gezellig druk en het enige minpuntje is de verplichte badmuts, maar ook dat kunnen we aan. 

Gisteren waren we bij beachvolleybal aan de voet van de Eiffeltoren, tot nu toch echt wel het meest ‘Parijse’ olympische moment. Het is nog steeds bloedheet maar ze hebben veel waterpunten en een soort neveldouches waar je onderdoor kunt lopen. Het stadion is fantastisch en we hebben geweldige plaatsen, midden achter het veld. Het is gewoon niet in één foto te vatten. Alleen al de Eiffeltoren met olympische ringen is indrukwekkend en vanuit het stadion heb je een prachtig uitzicht. 

Het is voor de derde keer na Londen en Rio dat ik beachvolleybal zie op de Olympische Spelen en het stelt wederom niet teleur. Het is altijd op gave locaties en het is een hele spectaculaire sport om naar te kijken. Ieder punt is eigenlijk spannend en het heeft een hoog entertainmentgehalte, aangevuld met muziek en optredens tussendoor. We zien Brazilië gesteund door vele fans verliezen van de VS, maar man van de wedstrijd is de vrijwilliger die mega enthousiast met een ordinaire tuinslang het publiek koel probeert te houden. 

De vrijwilligers zijn sowieso een terugkerend en erg bijzonder element van iedere Olympische Spelen. In hun opvallende outfits, dit keer van Decathlon, wijzen ze je de weg met hun grote opzethanden en houden de sfeer erin. Ook een soort topsport om uren lang ergens zo te staan, al hebben ze heel veel verschillende functies, ook meer sporttechnisch. Na drie wedstrijden zit het programma erop, het was heet maar we hebben genoten en keren moe maar voldaan huiswaarts na weer een mooie lange olympische dag.

Slinger

Voor het beachvolleybal bezoeken we het Pantheon, wat ook ons uitzicht is vanaf het balkon. Ja we doen soms ook andere dingen… Hier eren de Fransen hun grootheden en sommigen liggen er ook begraven, of deels zoals Voltaire. Zijn hart en hersenen liggen ergens anders, een beetje macaber.

De crypte is indrukwekkend met verder onder anderen Marie en Pierre Curie en Josephine Baker. En vanuit de koepel hangt de beroemde slinger van Foucault, die harder slingert dan ik had gedacht. Vanwege de Spelen is er ook een tentoonstelling over de Paralympics.

Morgen naar de wegwedstrijd van het wielrennen, die toevallig bij ons op de hoek twee keer langskomt. Wel zo overzichtelijk! Montmartre is leuk maar waarschijnlijk ook erg druk, dus denk dat we lekker voor de deur gaan zitten met de tv in de etalage van de bakker binnen handbereik. En hopelijk Matje naar de overwinning schreeuwen! 

Bon soiree