Lieve Fanny,

Na weer een korte maar wel goede nacht op weg naar het Sambodromo. Dit is het stadion waar jaarlijks de beroemde carnavalsoptocht van Rio wordt gehouden, eigenlijk een weg met tribunes erlangs. Het is ontworpen door de bekende Braziliaanse architect Oscar Niemeyer en ondanks dat het op het eerste gezicht nogal een betonnen roestbak is, zie je het design er wel in terug. Op deze Olympische Spelen is het Sambodromo het toneel voor het handboogschieten, en ze hebben het mooi aangekleed. Op de achtergrond zie je heuvels met wat mij favelas lijken en de lucht is donker. Het is vandaag echt Nederlands weer en winderig.

Vissershoedjes

Boogschieten is leuk om naar de kijken, het heeft de spanning van darten maar de deelnemers zien er wel atletisch uit. En het heeft toch altijd iets Wilhelm Tell-achtigs. Bij de Aziatische deelnemers zijn vissershoedjes populair. Op de tribune is het gezellig vol, mede door een enorme Braziliaanse familie. De boogschutters lijken last te hebben van de wind en daar aan te moeten wennen, maar er daarna op te anticiperen. Er vallen toch regelmatig maximale scores.

Voor Nederland verschijnt Mitch Dielemans in het strijdtoneel. Hij moet het opnemen tegen een Japanner die vier jaar geleden zilver won in Londen, en is daar helaas niet tegen opgewassen. De Braziliaan naast me helpt met het vasthouden van de Nederlandse vlag, wat best lastig is in de wind. Daar heeft het in ieder geval niet aan gelegen.. 😉

De wijk rond het Sambodromo is duidelijk wat minder welvarend. De huizen zijn vervallen en op een stukje gras ligt een man bewegingsloos op de grond. Er staan twee hulpverleners omheen naar hem te kijken, een naar gezicht.

Vlam

Met de metro ga ik naar het centrum. Daar is bij de Candelariakerk de Boulevard Olimpico ingericht aan een haven. Er staat een kleinere versie van de olympische vlam, met op de achtergrond de kerk. De vlam is fascinerend om naar de kijken, net als die bij de openingsceremonie beweegt hij continue. Verder is het hier een soort fanpark met grote schermen en biertentjes. Enige minpuntje is het grauwe weer maar gelukkig is het nog droog. En jammer dat ze judo uitzenden, in plaats van de tijdrit van Tom. Eigenlijk wilde ik daarheen, maar het is erg ver weg en niet te combineren met het boogschieten en ik wil vandaag ook wat van de stad zien.

Ik bezoek de kathedraal van San Sebastiaan. Van buiten een foeilelijke betonnen kegel, van binnen is het een prachtige donkere ruimte met enorme glas- in-loodramen. De banken zijn in een ronde vorm om het altaar heen geplaatst. Via een uitgang zie je het Christusbeeld in de verte. Opvallend vind ik het dat je hier nergens een kaarsje kunt opsteken, blijkbaar doen ze dat hier niet.

Kilorestaurant

Eindelijk gegeten in een kilorestaurant! Het schijnt in Brazilië een bekend fenomeen te zijn: je loopt langs een buffet, schept op wat je wilt en je bord gaat op een wegschaal. Je betaalt naar gewicht, dus op zijn Hollands volstouwen heeft geen zin. Drankjes komen ze gewoon aan tafel brengen, de wijnglazen zijn enorm en er is tv met Olympische Spelen. Wat wil je nog meer? Eten was lekker en een groot aanbod, gelukkig ook veel groente. Dat was wel even nodig…

Krijg via sms door dat Tom Dumoulin zilver heeft gewonnen en Anna van der Breggen brons. Dus weer een feestje vanavond! Vraag me af hoe Tom zich voelt. Misschien toch blij met een medaille ondanks die pols of toch vooral goud verloren? De winnaar Fabian Cancellara gun ik het dan ook wel weer, hopelijk krijgt Tom nog een nieuwe kans, maar het blijft nu waarschijnlijk toch altijd als, als, als.

Op straat zijn de Brazilianen erg aardig over het algemeen en willen je graag helpen. Soms word je volledig de verkeerde kant opgestuurd omdat ze het zelf eigenlijk ook niet weten of we elkaar verkeerd begrijpen. Het is allemaal heel goed bedoeld, maar ik red me over het algemeen prima met een plattegrondje. Zo gauw je daarop kijkt, komen de mensen al op je af in het centrum. Daar spreken meer mensen Engels en die vragen of ze je kunnen helpen en begrijpen dan ook dat het soms niet hoeft, gelukkig.

Op tv zie ik dat het in het Olympic Parc echt regent, hier valt dat gelukkig mee. Het tennis ligt stil en het roeien is afgelast. Niet echt weer voor sightseeing maar gewoon een beetje door het centrum lopen en sfeer proeven is ook leuk. De voorspellingen voor vanmiddag zijn niet best, dus in het ‘slechtste’ geval wordt het sport kijken in het Holland Heineken Huis. Hoewel het nat maar niet koud is, zag ik een Braziliaan met handschoenen aan, maar wel op slippers. Het is hier tenslotte winter..

Het werd inderdaad sport kijken in het Holland House, een zwembad in de regen heeft altijd iets treurigs maar onder het afdak is het lekker droog. Turnen en hockeysters gekeken en daarna even naar huis om te douchen en vast in te pakken. Voor het eerst deze week weer een lange broek aan.

Dan eindelijk de huldiging van Anna van der Breggen die vandaag ook nog brons won bij de tijdrit. Toch wel grappig om te zien hoe ongemakkelijk die sporters zich vaak voelen tijdens zo’n huldiging. Het is natuurlijk ook niet iets wat ze dagelijks doen en ze hebben de afgelopen maanden in een cocon naar de Spelen toegeleefd.

Tom Dumoulin versprak zich dat hij best blij was met zijn gouden medaille, een teken dat hij al wel realistisch kan kijken naar zijn prestatie. Al met al een mooie afsluiting hier. Morgen hopelijk nog naar het christusbeeld als het niet weer bewolkt is. En daarna alweer naar huis :'(

Je Annie